Tot ziens en bedankt

En of het nog niet genoeg was ging ik zondag 12 maart 2017 voor de broodnodige afwisseling naar Kardinge om de prestaties van GIJS 3 gade te slaan tegen de Bombers uit Heerenveen. In één weekend vier wedstrijden, tja nu kon het nog. Het einde van het seizoen is in zicht en het grote gapende gat loert om de hoek……

Er zat een stevige handvol publiek van groot tot klein en omgekeerd. Nou ja jong geleerd, oud gedaan. Dus even reclame voor het opleidingsteam ‘ouders, doe je kinderen vanaf de wieg op ijshockey!’

De Bombers waren niet met veel spelers vertegenwoordigd, wij telden twee lijnen ‘wij’ hadden er drie, maar dat wilde natuurlijk niet zeggen dat ze het Groningse doel niet zouden kunnen bombarderen. Teun Hazewinkel verdedigde het Groningse doel.

Nu over tot de orde van de dag/avond.

De eerste periode begon met het min of meer gebruikelijke heen en weer en redden, want de Bombers lieten gelijk een poepie ruiken. Haha, tot ze straf kregen en na enige leuke kansen werd het PP 1-0, een doelpunt van José Luikens met assist van Arjan Peters. Natuurlijk waren toen de Bombers weer compleet. Echter een snuiter zag kans de leeggekomen plaats weer in te nemen. Goed idee vond Mike Honebeeke, dus PP 2-0 in zijn dooie eentje. Bombers op volle sterkte en gelijk weer straf +10 minuten, ook dat nog. Toch lieten de Bombers niet over zich lopen, echter de kansen voor GIJS vlogen ook om de oren. Bijna en bijna en nog eens bijna. Toen kreeg een Gijsie straf en probeerden de Bombers om grond onder de voeten te krijgen, oftewel een puck in het Groningse doel. Lekker mis! Wat vallen, maar dat hoort erbij en jakkes, 2-1. Een pracht kans ging aan de neus voorbij. De verkeerde kant ging wel drie keer achter elkaar goed. En het werd drie minuten pauze.

Zoals te doen gebruikelijk bleef ik vier minuten extra weg om de Gijsies de gelegenheid te geven wat extra’s te doen in de tweede periode. En dat hadden ze gedaan en niet zo zuinig ook, het stond bij binnenkomst 4-1 en zo hoort dat. Met de beste wil van de wereld kan ik dus niet zeggen wie de makers ervan zijn, maar in ieder geval: goed gedaan brave borsten! Even later deden de Bombers ook een duit in het zakje, 4-2. Het ging er om weg, een flink tempo en nog wat kansen en reddingen zowel bij GIJS als bij de Bombers. Beide partijen kregen na elkaar straf, vraag me niet waarom het was mij ten enenmale ontgaan. Halverwege de periode nam Nick Engelaar het doel van Teun over. Wat rollebollen en nog meer straf. Een pracht kans voor GIJS eerst mis en toen raak, SH 5-2 gescoord door Danny Meulenma, assist Linze van der Meer en Igor Shumlyanskyi. Het kon niet op, nog meer kansen en 6-2, weer van Danny Meulema, assist Dennis Braker en José Luikens. En het bleef kansen regenen. Maar er dreigde ook gevaar van de Bombers en toen de toeter toeterde schoot zo’n kerel de puck in het Groningse doel. Dikke twijfels bij het publiek of dat nou wel of niet zou tellen. Scheids besliste dat ie telde, dus 6-3.

Tenslotte de derde periode. De schoten op het goede doel leverden niets op. Een Bomber kreeg straf, met de puck de goede kant op leverde niets op. Wat retourtjes en daarna wat naast mij werd omschreven als ‘een lullig doelpunt’ maar hoe hindert dat nou, 7-3. Een product van Stephan Polnaya en assist van de heer en mevrouw Luikens (Hugo en José ter verduidelijking). Kansen en risico’s wisselden elkaar af, want de Bombers gaven niet op en zo werd het 7-4. De schade liep zelfs op tot 7-5, maar daarna kregen de Friezen geen voet meer aan de grond en de overwinning was aan GIJS 3.

Een hele leuke wedstrijd om naar te kijken en een verdiende overwinning, al kregen ze het niet helemaal cadeau, maar dat maakte het tenminste wat spannender. Helaas is er verder niet veel meer te verhapstukken. Het einde nadert helaas. Troostende woorden als ‘het is zo weer september’ maken op mij nog geen indruk, alhoewel het natuurlijk wel zo is. Dus lieve mensen, dit is mijn laatste epistel van dit seizoen. Tot ziens en bedankt.