Hoeveel kansen moet je hebben…..

Er stond GIJS Groningen 1 weer een flinke reis te wachten op vrijdag 17 februari 2017. Zij reisden af naar Den Haag om het op te nemen tegen Hijs Hokij Den Haag. Na een speler in Joure te hebben opgehaald tufte onze Harm verder door de polder. De jolijt was niet van de lucht, want Groningers en aanverwante artikelen zijn vrolijke Fransen. Zo wist een der heren een saillant detail te vertellen, namelijk dat de alom bekende weermeneer Pelleboer zou zijn opgegraven en wel omdat het weer er in zat. Ik lachte mij een hoedje. Dat hoedje zat trouwens in mijn tas, mij heksenhoedje. Dit was puur om de Hagenaars/nezen af te schrikken. Op dringend verzoek had ik mijn bezem maar thuis gelaten. Mogelijk had ik toch eigenwijs moeten zijn, maar daarover later.

Van enige drukte was pas sprake na Schiphol en af en toe ging het stapvoets. Dat nam niet weg dat wij al om 18 uur ter plekke waren, het spelletje begon pas om half negen. Een lange wacht dus, opgevuld met enige versnaperingen en peukjes. Jaha, ik ben slecht! Maar het is mijn enige slechte eigenschap, wat wil je nog meer! Een lieve Haagse vriendin kwam mij gezelschap houden en wij kletsen lekker bij.

Enfin, het werd tenslotte tijd voor de heren om het ijs te beschaatsen en dus zette ik mijn heksenmuts op. Eens kijken of het zou helpen. Oh, en er werd nog even naar mij gezwaaid, want zo werd ik natuurlijk direct herkend.

Tom Korte mocht het Groningse doel verdedigen.

Het feest kon beginnen met de eerste periode. De hoop op een feestje werd ons al snel ontnomen, want na 28 seconden scoorde het Haagje 1-0. Een paar minuten later ontving GIJS een straf en voor straf scoorde Hijs PP 2-0. Warempel een leuke kans, maar noppes. Er waren nog geen vijf minuten verstreken of het werd 3-0. Een aardig kansje werd niet benut dan wel gevangen, de puck bedoel ik dan hè. Tom redde om de haverklap. Meer kansen echt waar en de inmiddels gebruikelijke reddingen van Tom. Haha, toen kreeg Hijs straf, dus PP. Maar ja wat doe je er mee…. helegaar niets. Sterker nog Tom had de handen vol en zo snelden wij naar de pauze. Gezellige babbel gehad met supporters van de tegenpartij, en dat moet kunnen.

Ach de stand was nog niet dramatisch, dus met (nog) goede moed zetten wij ons weer op de tribune. Jammer dat de face off ten gunste van Hijs uitviel en het ging dus de verkeerde kant op. Maar tjongejonge, het spel keerde zich ten goede, nou ja even maar. Tom kon al snel opnieuw aan het redden. Dat voorkwam echter niet de 4-0 na ongeveer drie en een halve minuut. Nog niet van de schrik bijgekomen, 5-0. Ik had inmiddels mijn heksenmuts maar af gezet, het hielp toch niet. Tom weer redden en zowaar een kans om te zoenen, alleen niet benut. GIJS kreeg weer straf, hij checkte cross, foei toch. Maar daar kwamen de Gijsies schadevrij door heen. Toen besloot Tom dat Jeff Honebeeke in het doel mocht. Oei 23 seconden later 6-0. Een bijna goed kansje. Gedoe bij het Groningse doel, Jeff spartelend maar wel effectief gered, van de vijandelijke puck bedoel natuurlijk. Tja, niets kon 7-0 voorkomen. Een record aantal reddingen achter elkaar van Jeff, doch de periode eindigde toch met 8-0.

Dan maar de derde periode, inmiddels was mij de moed in de schoenen gezakt. Had ik nou toch maar die bezem mee genomen. Ze zeggen toch niet voor niets ‘nieuwe bezems vegen schoon’? Hoe dan ook Jeff sloeg weer aan het redden. Eenmaal hielp de lat hem. Echter 9-0 was niet te vermijden. Vervolgens ging Jeff weer door met redden en er waren heus weer kansen. Straf voor Hijs hielp al helemaal niet, in tegendeel zij scoorden SH 10-0. De reddingen van Jeff gingen door, maar ook de kansen voor GIJS. Het leek of de paniek wat toesloeg. Allemensen alweer een paar fraaie kansen. Lieve jongens redt alsjeblieft dan tenminste de eer fluisterde ik hen toe. Het mocht niet baten. Kans, kans, kans, reddingen enz. Het werd 11-0. Nog ruim drie minuten te gaan………… en dat was het dan.

Ach, een aardig, nou ja wat heet aardig, verlies was wel ingecalculeerd want we wisten dat Hijs Hokij een zeer sterke tegenstander zou zijn, maar ik had toch graag gezien dat de eer gered was. Het mocht niet zo zijn. We kropen in de bus en het ging op huis aan. De reis verliep voorspoedig. Natuurlijk nog nagepiekerd enzo over het verloop der wedstrijd. Kansen genoeg, maar hoeveel kansen moet je dan hebben………